Bir,önyargı hikayesidir yüreğimden sayfama düşüveren...

Hani insanlar vardır hayat gailesine düşmüş,tek eliyle çalışıp evini geçindirmeye çalışan,

Hani insanlar vardır hayatın zorluklarından birhaber,sırf kendisi için yaşayan....

Hayatın acımasız oyunları onları ordan oraya sürükler kuru bir yaprak gibi,kaderine doğuştan razı olmuştur onlar kaderinden bile önce,çoğu yerde ezilir,hor görülür,yüzlerine bile bakılmaz,tıpkı hayatın onları bir köşede unuttuğu gibi onlarda hayatı unutmuşlardır,yaşamayı,gülmeyi,eğlenmeyi,keyfince gezmeyi,hayatın tadını çıkarmayı kısaca,,,kaçımız böyle insanların hallerini anlarız,belki o an için anlarız ama sonrasında gene kendi derdimize düşüp onlaır unuturuz,,,olsun Ramazan ayı geliyorya belki O kutlu mubarek ayın hürmetine bir kaçı hatırlanır,hatırlanacaktır...

Bir ev tutar kendine münasip haline göre içini eşyasınla donatır,parası yettiğince zevkine göre,evim der,akşam olunca kapısını örtüp uyuyacağım,dinleneceğim,belki kirasını bile zar zor öder,ama yinede ödemeye gayret eder....

Sonra bir gün kaderin çarkları başka yönde dönmeye başlar,onu alırrrr başka bir yere savurur,ama isteyerek ama istemeyerek,sahi hangimize sormuştur kaderimiz hayatını nasıl bir yönde şekillendirmek istediğimizi?

Ben kadere aşırı derecede fazla inanan kaderimin karşısında boynum kıldan ince birisi olarak belkide olaylara farklı gözle bakıyorum,farklı pencereden yorumluyorda olabilirim,ama bildiğim tek şey kaderimin bana ne gibi sürprizler hazırladığını bilmediğimdir....

Evet başka yerlere savrulan hayatlar geride bir sürü soru işaretide bırakırlar cevaplanması imkansız,cevabını kendilerinden ve Rablerinden başkasının bilmediği,,,,,

işte burda devreye önyargılarımız girer,,,,sahne önyargının,gel yerini al beynimde ve perdeeee.... :(

Acaba kaçtımı,gittimi,bir daha geri gelirmi,nereye gitti acaba,bir telefonunu bulup arasaydık keşke o arasaydı,keşke haber verseydi,ayy onu öyle yapmasaydı iyi olurdu,yaa boşver bunlar hepsi böyledir....Bizim falancanın başınada aynısı geldi,kirayı ödemedi eşyalarınıda bıraktı gitti bir daha kendisinden ne haber ne iz,falancada kapısını kırdırdı eşyalarını attırdı dışarı,yaaa zaten bişeyide yokmuş....Gibi söylemler devam eder durur,,,hatta kendisinde nerden bulduğu belli olmayan bir cüretle bir adım daha öne gidip başkasının hanesine tecavüze kalkışılır cilingir getiirp kapısını açtırıp zaten onlara göre olmayan bir iki parça eşyası dışarı atılıp yerine kendi eşyaları konmaya kalkılır....Acaba aynı durumda olan bir zengin olsa aynı hareket yapılırmıydı?

Allah'tan vicdanlı insanlarda vardırda onlara engel olunur,yaptıklarının doğru olmadığı,aynı şeyin kendi başlarına geldiğinde nasıl karşılayacakları örneği gösterilir de verecek tek bir cevap dahi bulamazlar suratları vodafon kırmızısı olur,,,ama yinede ısrarcıdırlar yok illa bugün o eşyalar dışarı çıkacak,o ev tutulacak,yerine kendi eşyaları konulacak,,,illa olacak çünkü benciliz,sırf kendimizi düşünüyoruz,,,iğneyi kendimize,çuvaldızı başkalarına batırmak yerine,can benim canım çıkarsa çıksın senin canın diyenlerdeniz ekseriyetle.....

Allah'tan çilingir yasalara saygılıdır,kapıyı açmadan geri döner,artı birde ev sahibi insafa gelir,

karşı taraf hala ısrarcıdır,acaba başkasının eşyası çıkıpta ortalık temizlenmeden havalandırılmadan yerine kendi eşyalarını nasıl koyacaktır oda tartışılır bir konudur,demekki temizlik sadece imandan değil vicdandanda gelmeliymiş :) bunuda öğrendik,,,akşam olupta yastığa başını koyunca gün boyu zalimden yana değilde mazlumdan yana olan vicdanı rahat bir şekilde uykuya dalar,,,ya mazlumun ahını almaya bir ramak kalan insana ne demeli onun vicdanı rahatmıdır?

hiç sanmıyorum o kendine başka yerlerde başka mekanlarda kendi gibi yoldaşlar edinip yapacaklarına orda devam edecektir,,,ama şu yüzyıllardır söylene gelen "Alma mazlumun ahını,çıkar aheste,aheste" sözü,hala en doğru şekilde söylenmeye vede söyletilmeye devam edecektir....

Son söz:

Müslüman;elinden ve dilinden,emin olunan kimsedir....

Made By Gelibolu17

En son söz:

Ebu Hureyre’nin (radıyallahu anh) rivayet ettiğine göre Rasulullah (sallallahu aleyhi ve sellem) bir gün minbere çıkarak ashabına şöyle hitap etti:

“Ey insanlar, bir kul insanlar onun elinden ve dilinden salim kalmadıkça Müslümanlardan sayılmaz. Komşusu onun zararlarından emin olmadıkça imanın kemal mertebesine ulaşamaz. Haramdan korunmak için şüpheli şeyleri terk etmedikçe muttakilerden sayılmaz. Ey insanlar, yolcu, çöl ve yabanda uyumaktan korkar ve menzili maksuduna vasıl oluncaya kadar gece ve gündüz demez yürür. Amellerinizin akıbetlerini yani kabule şayan olup olmadıklarını ecel sahifeleriniz dürülüp ömrünüz nihayete erince anlayacaksınız. Ey insanlar, mü’minin niyeti amelinden daha hayırlıdır. Fasıkın da kötü olan niyeti amelinden daha kötüdür”