Kuşlar Kadar Aile Olabilmek !

Pazartesi günü küçük oğlum elinde bir teneke kumbara ve yanında arkadaşlarıyla eve geldi,başka bir arkadaşı yolda yavru bir serçe bulmuş,annesi eve istemez diye benim oğluma vermiş bu gece sizde dursun yarın alırım demiş,kumbaranın içine koymuşlar :)

Nasıl küçük savunmasız bir serçe yavrusu :( Tamam dedim alalım bu gece dursun,yarın arkadaşın gelsin alsın ama diye tembihte ettim :) neyse kumbaradan çıkardık minik misafirimizi,korkuyor belli her halinden birde azcık arada sırada cikliyor,tabi bizim muhabbet kuşumuz dururmu onuns esini duydukça oda ona eşlik ediyor :) dedim bak fıstık sana arkadaş geldi :) Resimdeki büyük kuş kendi kendine uçabilen ,diğer ufaklık bizim misafirimiz....

Ayakkabı kutusunun içine koydum baştan misafirimizi üstünede kibrit kutusu kadar hava alsın diye delik açtım,su ve yem koydum ama o yemleri yiyemiyecek belli,çok küçük,eşim yumurta kaynat dedi,kaynatıp koyduk ama gene yiyemiyor,hepimiz seferber olduk,büyük oğlum ekmek ıslatıp şırıngayla ağzına vermeyi denedi bir parça gitmiştir belki midesine,,,neyse biraz zaman geçtikten sonra misafirimiz dinlenmiş olmalı kutunun üstüne açtığım delikten çıkmaya başladı :) çok komik ya yarım yamalak kaçmaya çalışıyo,daha büyük bir şeyin içine koyup üzerine süzgeç kapadım sorun şimdilik halloldu gibi görünüyordu :)

Biz öyle sanmışız meğerse,sahura kalktığımızda baktık uyuyordu,rahatsız etmek istemedik,nede olsa misafirdi,mubarek Ramazan ayında evimize gelmişti :)

sabah olupta tekrar kalktığımızda çok hoş bir sürprizle karşılaştık,benim bu konuyu sizlerle paylaşmama sebep mevzuda budur,yoksa kimseye burda ne kadar iyilikseveriz diye hava atacak değilim,ben haddimi bilirim :)

Bizim yavru misafirimizin ailesi çıkageldi,evet yanlış okumadınız,zannımca bir anne bir baba ikide bizim yavrudan daha büyücerek uçabilen serçe balkonumuza geldiler,sesini duymuş olamlılar yada artık nasıl hissettiyseler kuşlar nasıl balkona geliyolar,hani yavrusunu almak için çırpınırcasına,balkonda bizden korkuyorlar diye yavru kuşumuzu terasa çıkardık koyduk,beklemeye başladık,bir süre sonra ailesi terasa geldi :) o annesinin halini görmeliydiniz,imkanım olsaydı hepsini kameraya çekmek isterdim :)

nasıl çırpınıyor seviniyor yavrusunu bulduğu için,ama bizim yavru kuş biraz hiperaktif olmalı (neden yuvadan düştüğü belli oluyor ) yerinde duramıyor,bir oraya bir buraya kaçıyor,belki oda sevincini öyle belli ediyodur bu sefer :) biz uzaktan bakıyoruz bakalım napıcaklar diye,aslında benim gelen kuş ailesinden ikametgah,nufus sureti felan istemem gerekiyodu :) ne bileyim onların yarusu olduğunu dimi ama :)Bunun simsarı var organ mafyası var,kaçakçısı var,nasıl teslim edelim hemencecik :)

Anne kuş yanında gelen az büyük yavrusunu bizim terasta kardeşinin yanında bıraktı gitti,bi süre sonra geri geldi,kardeşiyle kalan kuşta bizim yavruyla başladı oynaşmaya,sonra annesi gagasıyla yavrunun ağzına yem verdi,çok güzeldi :) onlar mutlu mesut birbirlerine kavuştukları için,bizde yavru kuş kedilere yem olmadı diye mutluyuz,gün içinde ara sıra çıkıp bakıyorum hala yavru misafirimiz terasta duruyor annesi yanına geliyor zaman zaman görüyorum,sağlığı sıhhati iyi,anladığım kadarıyla annesi kendi başına uçacağı zamana kadar onu bizim terasta tutmaya kararlı görünüyor,sevdi bizi herhal....

Bu duruma bakıpta insanolan insanın yavrusunu nasıl bıraktığına,bırakabildiğine hayret ediyorum,küçücük serçe bile yavrusunu almak için uğraşırken,anası babası yaşarken ailesiz kalanlar,evsiz,yuvasız kalanlara kalmaya mecbur bırakılanlara ne demeli bilmiyorum....

İnsan her zaman gurbette ailesinden uzakta kalmayabilir aynı şehirdede insan gurbette olabilir,ailesinden uzakta olabilir,arayıp sormayabilir birbirini,biz kendi gurbetimizi içimizde yüreğimizde taşıyanlar olarak bu durumdan dersler almalıyız gibi geliyor bana,ya size nasıl geliyor ?

Kuşlar kadar aile olabiliyormuyuz gerçektende?